Strategia Dywersyfikacji Równoległej związana jest z wprowadzeniem nowego produktu nie związanego z dotychczasowym asortymentem oraz dotychczasowymi grupami nabywców.
W przypadku obszaru produkcyjnego chodzi tu o wytwarzanie zupełnie innego rodzaju wyrobów, które zmienia strukturę produkcyjną i rynkową przedsiębiorstwa. Oferowane towary zostają poszerzone o nowe wyroby, które nie wykazują związku z poprzednią działalnością przedsiębiorstwa, jest więc to wejście na obszar działalności, na którym przedsiębiorstwo wcześniej się nie obracało.
Strategia Dywersyfikacji Równoległej stwarza nowe szanse i możliwości rozwoju. Wybór takiej strategii powoduje tzw. fuzje skośne, czyli łączenie się nie powiązanych ze sobą branż, które często prowadzą do tworzenia konglomeratów. Wdrożenie strategii dywersyfikacji równoległej wiąże się z równoczesną działalnością w różnych segmentach rynku, w warunkach dużego zróżnicowania otoczenia i dlatego w porównaniu z innymi strategiami rozwoju jest najbardziej ryzykowna, ale umożliwia najlepsze rozłożenie ryzyka finansowego, które związane jest z cyklicznością i sezonowością wahań sprzedaży.
Strategia Dywersyfikacji Równoległej stwarza nieograniczone możliwości w obszarze zainteresowania przedsiębiorstwa, podczas gdy dywersyfikacja pionowa i pozioma ograniczają go poprzez nakreślenie naturalnych granic zróżnicowania. Stosowana jest często w przedsiębiorstwach charakteryzujących się dużym wskaźniku produktywności, dużym udziale pracowników technicznych wśród zatrudnionych oraz organizacje o większym i szybszym niż inne rozwoju.
Strategia Dywersyfikacji Równoległej z uwagi na swoją specyfikę jest najdroższą z wyróżnianych strategii dywersyfikacji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz